Przystosowanie zabytkowego budynku szpitalnego do współczesnych standardów technicznych i sanitarnych może okazać się nie lada zadaniem. W dodatku ostateczny cel projektu - połączenie funkcjonalności, nowoczesności i aspektu ekonomicznego z zachowaniem walorów zabytkowych - nie zawsze jest możliwy do osiągnięcia. Czasami o porażce decyduje zbyt duży rozdźwięk pomiędzy wymaganiami dla obiektu ochrony zdrowia a stanowiskiem konserwatora.
Czasami inwestor wycofuje się z powodu kosztów modernizacji, która może być droższa niż budowa nowego gmachu.
Jedno nie ulega wątpliwości: skala problemu jest w Polsce duża. Na adaptację do standardów, które mają być spełnione do 2012 r., czekają setki zabytkowych szpitali. Na samym tylko Mazowszu jest ich np. około 80, a na Dolnym Śląsku, gdzie większość spośród działających obecnie lecznic powstała przed II wojną światową, 23.
Wojewódzki Szpital Specjalistyczny im. dr. J. Babińskiego w Krakowie skupia na swoich 831 łóżkach około 70% "zasobów" psychiatrycznych regionu małopolskiego. Ma m.in. jedyny w kraju oddział leczenia zaburzeń osobowości, rehabilitację psychiatryczną, psychogeriatrię i psychiatrię sądową. Trudno wyobrazić sobie, że w 2012 r. placówka przestanie działać ze względu na brak możliwości spełnienia standardów. Pojawia się jednak pytanie, w jaki sposób ma je spełnić? Szpital oddany do użytku w 1917 r.
jest wpisanym do rejestru zabytków kompleksem parkowo-szpitalnym, położonym na 50-hektarowym terenie i składającym się z 40 pawilonów, spośród których 20 jest wykorzystywanych na działalność medyczną. Gdy lecznica przyjmowała pierwszych pacjentów, była uznawana za najnowocześniejszy szpital w Europie. Od tej chwili minęło jednak blisko 100 lat.
- Budynki mają charakter willowy, więc każdy z nich jest przeznaczony dla najwyżej 50 pacjentów, tj. na jeden oddział - wyjaśnia Marzena Grochowska, dyrektor szpitala. - Wykrojenie z takiej powierzchni wszystkich wymaganych funkcji jest po prostu niemożliwe. Już dziś wiadomo, że będziemy musieli prosić o odstępstwo od norm. Zabytkowe szpitale mogące pomieścić kilka oddziałów w jednym budynku, są w o wiele lepszej sytuacji, ponieważ są w stanie zagwarantować dla nich funkcje wspólne, co jest przy okazji o wiele tańsze.