Konieczne jest raczej zrozumienie i uznanie dla pracownika, k tóry przecież zgłasza zdarzenie w dobrej wierze, chcąc zapobiegać niskiemu poziomowi jakości, a co za tym idzie, negatywnej opinii o podmiocie leczniczym. Błędne jest wyprowadzanie wniosku, że zgłaszająca osoba źle pracuje. Zdarzenia niepożądane należy rejestrować, aby zapobiegać podobnym sytuacjom w przyszłości, a jednocześnie wykorzystać posiadaną wiedzę do edukacji pracowników i doskonalenia organizacji pracy.

Oczywiście w bardzo wielu szpitalach monitoruje się zdarzenia niepożądane, a po ich zgłoszeniu audytuje na forum zespołów czy komisji ds. jakości. Zespoły analizują, dlaczego doszło do zdarzenia i rozważają, czy istnieje potrzeba zmiany procedury czy organizacji pracy. Kwestie zapobiegania zdarzeniom niepożądanym są ujmowane w planach doskonalenia zawodowego pielęgniarek, położnych, lekarzy czy innych pracowników, organizuje się szkolenia prewencyjne.

Budujące jest i to, że dostrzegany jest dzisiaj związek pomiędzy rejestracją i edukacją na temat zdarzeń niepożądanych a zmniejszaniem się liczby takich przypadków. Właśnie analiza zdarzeń niepożądanych spowodowała, iż pielęgniarki przestrzegają np. zasady, że iniekcję domięśniową wykonuje się u pacjenta będącego w pozycji leżącej. Nie ma mowy o sytuacji, w której taka iniekcja wykonywana jest u pacjenta na stojąco, bo "pacjent tak sobie życzy", gdyż może się to skończyć upadkiem i urazami.

Wieloletnie obserwacje zdarzeń niepożądanych doprowadziły do wdrożenia i przestrzegania wielu istotnych zasad. Na przykład zasadą jest, że pacjenta transportuje się na noszach zabezpieczonego pasami. Szybka aktywizacja pacjentów po zabiegach operacyjnych jako profilaktyka powikłań ze strony układu oddechowego czy naczyniowego to też jedna z zasad wprowadzonych po analizach zdarzeń niepożądanych.

Podobał się artykuł? Podziel się!