Natomiast w skali kraju to jest problem rzeczywiście niedoszacowany i wymaga zdecydowanie lepszej diagnostyki.
Miejscami zakażeń są przede wszystkim ośrodki wypoczynkowe, hotele.
Coraz powszechniejsze stosowanie klimatyzacji w pewien sposób powoduje wzrost potencjalnego zagrożenia.

Nie taka egzotyczna

- Obecność legionelli w instalacjach klimatyzacyjnych jeszcze nie przesądza o zagrożeniu, ale jedynie o jego stopniu.
To nie jest tak, że każde powietrze z klimatyzacji stanowi problem. Wdychany aerozol zawierający bakterie - to jest to, czego należy się obawiać - zaznacza prof. Zieliński.
Legionelloza wcale nie jest tak egzotyczna jak mogłoby się wydawać i występuje w Polsce znacznie częściej niż podają oficjalne dane, co wynika z niedostatecznej diagnostyki. Szacuje się, że legionella może powodować nawet około 16-18% wszystkich zapaleń płuc. Z badań wynika, że około połowa wszystkich zachorowań na legionellozę miała miejsce w codziennym środowisku chorego. W wielu przypadkach przyczyną śmierci pacjenta jest błędne rozpoznanie, kiedy nie działają antybiotyki podawane rutynowo w zapaleniu płuc.

Historia nazwy

W 1976 r., po jednym ze zjazdów organizacji społecznej Legion Amerykańskiego Stanu Pensylwania w hotelu Bellevue Stratford w Filadelfii, aż 186 osób, które brały w nim udział, zachorowało na ciężką postać zapalenia płuc. Zmarły 34 osoby, w tym pięć z obsługi hotelu.
W grudniu tego samego roku, dzięki intensywnym badaniom Josepha MacDade, okazało się, że przyczyną choroby była nowa, nieopisana do tej pory bakteria; odkrywca postanowił upamiętnić jej pierwsze, zidentyfikowane ofiary - dając jej nazwę Legionella pneumophila.
Ogniskiem zakażenia okazała się obecność bakterii w hotelowej instalacji klimatyzacyjnej.

Leczenie

Legionella jest wrażliwa na antybiotyki makrolidowe (erytromycyna, azytromycyna, klarytromycyna), fluorochinolony (ofloksacyna, cirpofloksacyna), doksycyklinę oraz ryfampicynę. Od pewnego stopnia ciężkości choroby należy w legionellozie stosować leczenie skojarzone dwoma antybiotykami: beta-laktamowym - skierowanym przede wszystkim na paciorkowce zapalenia płuc - i makrolidowym lub fluorochinolonem, który jest skuteczny przeciwko drobnoustrojom atypowym, m.in. legionelli.

Podobał się artykuł? Podziel się!