Są ludzie, których popęd seksualny realizuje się ze szkodą dla innych ludzi. Pojawia się więc pytanie, co z nimi robić.
Z pedofilami, gwałcicielami. Poczucie odrazy wobec sprawców tych przestępstw sprawia, że wielu spośród odpowiadających na to trudne pytanie zapomina, że mowa jest o ludziach nieprawidłowo ukształtowanych przez naturę, osobnikach, którym znacznie trudniej jest żyć normalnie niż innym.
A że zasądzane kary okazują się nieskuteczne, stopień recydywy jest wysoki, więc i pojawiają się pomysły proponujące radykalną eliminację ze społeczeństwa, dziś zbrodniarzy - pedofilów, następnie zapewne też morderców seksualnych w ogóle.

Wyniki badań

Zaburzenia te należące do dużego kręgu zboczeń seksualnych określanych mianem parafilii mają źródło w mózgu. Są wyrazem spaczonej realizacji instynktu seksualnego.
Pytanie w tytule nie dotyczy oczywiście tych, którzy swój popęd potrafią hamować. Ale instynkt seksualny, choć podlega działaniu wolnej woli, nie każdy z pomocą tejże woli potrafi tłumić.
Terapia tych zaburzeń w przyszłości będzie, być może, prowadzona przez neurochirurgów, ale na razie znaczące rezultaty daje psychoterapia poparta kastracją chirurgiczną lub farmakologiczną.
Kastracja znacznie obniża popęd płciowy, ale, co ciekawe, nie u wszystkich i nie zaraz likwiduje reaktywność na bodźce seksualne oraz zdolność spółkowania. Nie zmienia też orientacji seksualnej. Jednak, choć zdolności seksualne nie są eliminowane w pełni ani przez kastrację chirurgiczną (co zrozumiałe, gdyż testosteron powstaje nie tylko w jądrach), ani przez kastrację farmakologiczną, znaczenie jej jest duże, gdyż stwarza warunki dla skutecznej psychoterapii. Wyniki nie są wprawdzie stuprocentowe, ale są znaczące.
W katamnezie 84 przestępców seksualnych poddanych kastracji chirurgicznej (Zwerina J. i wsp., Cesk Psychiatr 1991; 87:28) tylko trzech spośród nich dopuściło się ponownych przestępstw seksualnych i te nie miały charakteru agresywnego. W innych badaniach stwierdzono, że jej wpływ był szczególnie korzystny w pedofilii i w grupie osób powyżej 46 roku życia. Kastracja chirurgiczna w leczeniu groźnych społecznie zboczeń seksualnych była lub jest wykonywana w Czechach, Norwegii, Niemczech, Szwajcarii, Dani, USA.
O ile wiem, kastracja w żadnym z cywilizowanych krajów nie jest stosowana jako kara, ale jako leczenie przeprowadzane za zgodą więźnia. Gdy to jest skuteczne, stwarza mu szansę na przerwy w wykonywaniu kary, z czasem na skrócenie jej wymiaru. Poniektórzy etycy podają wprawdzie w wątpliwość, czy zgoda na okaleczenie w wypadku kastracji chirurgicznej, za którą otrzymuje się wolność, wyczerpuje znamiona dobrowolności.