Państwa członkowskie UE do ubiegłego piątku (25 października) miały czas na dostosowanie przepisów krajowych do dyrektywy o transgranicznej opiece zdrowotnej. Nowe prawo UE umożliwia pacjentom korzystanie ze świadczeń medycznych w innym kraju Wspólnoty i otrzymanie zwrotu kosztów leczenia w ich kraju. Ministerstwo Zdrowia przygotowało projekt ustawy wdrażającej dyrektywę, ale - według resortu - dopóki jej przepisy nie wejdą w życie, dyrektywy się nie stosuje. Według MZ ustawa wejdzie w życie prawdopodobnie na przełomie roku.

W przesłanym komunikacie lekarze rodzinni podkreślili, że mimo iż "mamy profesjonalną kadrę medyczną, nowoczesną technologię leczenia, konkurencyjne ceny - to polscy świadczeniodawcy nie są przygotowani na świadczenie usług obcokrajowcom", m.in. brakuje informacji o ofercie. Ponadto - według PPOZ - nadal brakuje regulacji prawnych, strategii rozwoju turystyki medycznej, systemów informatycznych. "Nie przygotowaliśmy polskiego systemu ochrony zdrowia na wejście w życie dyrektywy od strony finansowej" - ocenia PPOZ.

Jak podkreślili lekarze PPOZ, w UE systemy ochrony zdrowia oparte są na podstawowej opiece zdrowotnej, a większość świadczeń udzielana jest w ambulatorium lub w trybie jednodniowym. Z kolei - jak zaznacza PPOZ - w Polsce odebrano kompetencje lekarzom rodzinnym, więc pacjenci leczą się w głównie w szpitalach, a to leczenie dłuższe i droższe. Skutkiem zaś są coraz dłuższe kolejki po świadczenia zdrowotne i pusta kasa NFZ - zaznaczają lekarze.

Zdaniem prezes PPOZ Bożeny Janickiej, "można przypuszczać, że to raczej polscy pacjenci będą szukali możliwości leczenia w krajach UE niż obcokrajowcy w Polsce".

Także w opinii wiceprezydenta Pracodawców RP Andrzeja Mądrali Polska jest zupełnie nieprzygotowana do wdrożenia dyrektywy, ponieważ brakuje punktu informacyjnego o ofercie świadczeniodawców. Jak ocenił, dyrektywa jest zarówno ogromną szansą, jak i zagrożeniem dla polskich szpitali, ponieważ z jednej strony można oczekiwać dość dużej liczby dodatkowych komercyjnych pacjentów, co może przynieść ochronie zdrowia dodatkowe dziesiątki mln zł, z drugiej zaś można zakładać, że część polskich pacjentów wybierze leczenie poza granicami kraju, co będzie równoznaczne z odpływem pieniędzy.