Po latach trudnych negocjacji między krajami, Parlament Europejski przyjął w środę (19 stycznia) dyrektywę o korzystaniu z usług medycznych w UE, która umożliwia leczenie w innym kraju, a potem zwrot kosztów leczenia do poziomu gwarantowanego w kraju ubezpieczyciela. Nowe prawo ma wejść w życie w 2013 roku.

Tyle czasu kraje dostały na przeniesienie zapisów dyrektywy na grunt prawa krajowego i przygotowanie Krajowych Punktów Kontaktowych, w których pacjenci będą mogli uzyskać informację na temat leczenia za granicą.

Dyrektywę wielokrotnie krytykowała minister zdrowia Ewa Kopacz. Podkreślała, że jest ona niekorzystna dla uboższych pacjentów i może zniszczyć polski system ochrony zdrowia.

– Traktat o funkcjonowaniu UE (tzw. lizboński-PAP) wyraźnie gwarantuje respektowanie kompetencji państw członkowskich w zakresie kształtowania polityki zdrowotnej oraz organizacji krajowych systemów ochrony zdrowia – powiedział 20 stycznia PAP rzecznik Ministerstwa Zdrowia Piotr Olechno.

– Polski minister zdrowia ma prawo powołać się na ten przepis, ilekroć uzna, iż jest to zgodne z interesem polskiego systemu ochrony zdrowia, a przede wszystkim pacjentów – dodał Olechno.

MZ podkreśla, że wstępna analiza kosztów wdrożenia dyrektywy została przeprowadzona we wrześniu 2008 r. Przy założeniu, że w konsekwencji wejścia w życie dyrektywy NFZ musiałby pokrywać także koszty świadczeń udzielanych przez polskich świadczeniodawców „bezkontraktowych”, wdrożenie dyrektywy mogłoby kosztować około 3,2 mld zł.

Resort informuje, że przyjęcie dyrektywy będzie wymagało wdrożenia przez Polskę, w ciągu trzech lat, m.in. przepisów regulujących procedurę refundacji przez NFZ kosztów świadczeń zdrowotnych uzyskiwanych w innych państwach UE.

W czerwcu 2010 r. minister zdrowia mówiła, że wejście dyrektywy w życie będzie oznaczać dla NFZ konieczność – jeśli pacjent tego zażąda – zwrotu różnicy w cenie za świadczenie wykonane w gabinecie lekarskim, który nie ma kontraktu z Funduszem.

Zdaniem minister, takie działanie zniszczy polski system ochrony zdrowia, który polega na planowaniu finansowania świadczeń medycznych w oparciu o kontrakty NFZ ze świadczeniodawcami. Po wejściu w życie dyrektywy, wydawanie pieniędzy NFZ byłoby niekontrolowane. Według Kopacz, jest to niekorzystne dla osób niezamożnych, których nie stać na opłacanie wizyt w prywatnych gabinetach i czekanie na zwrot pieniędzy.