Zdaniem PPOZ źródłem narastających napięć i niezadowolenia społecznego jest odwracanie przez kolejne ekipy polityczne kierunku reform przyjętego na początku lat 90. ub.w. Porozumienie widzi jedyną szansę uzdrowienia sytuacji w przywróceniu przyjętych wówczas rozwiązań, a nie w doraźnych działaniach mających na celu skrócenie kolejek do gabinetów specjalistycznych i szpitali. 

Istotą reform z początku lat 90. było oparcie polskiego systemu ochrony zdrowia, wzorem wielu państw Unii Europejskiej, na praktykach lekarzy rodzinnych. Miały one zaspokajać około 80 proc. potrzeb zdrowotnych pacjentów, a gabinety specjalistyczne i szpitale - pełnić rolę suplementarną, zamiast (jak obecnie) konkurować z podstawową opieką zdrowotną.

Zdaniem PPOZ należy z podstawowej opieki zdrowotnej uczynić wiodący element ochrony zdrowia. Świadczenia ambulatoryjnej opieki zdrowotnej i szpitali powinny być dostępne dla pacjenta - poza nagłymi przypadkami - na podstawie skierowania lekarza rodzinnego. W celu ograniczenia nadkonsumpcji tych świadczeń, a nie ich dostępności, należy także wprowadzić (chociaż to niepopularne) regulatory popytu na wzór Czech.

W opinii Porozumienia proporcjonalnie do zwiększenia kompetencji lekarzy rodzinnych trzeba także zwiększyć nakłady na podstawowa opieką zdrowotną oraz wprowadzić sukcesywnie, obok obecnego kapitacyjnego, również mieszany system jej finansowania. Minimalny poziom nakładów na POZ powinien stanowić 20 proc. wszystkich kosztów świadczeń.

PPOZ wskazuje ponadto, że ze względu na olbrzymie braki kadrowe należy nadać absolutny priorytet specjalizowaniu się lekarzy - absolwentów uczelni medycznych - w medycynie rodzinnej oraz położyć nacisk na kampanie społeczne promujące medycynę rodzinną i edukujące pacjentów, także w zakresie umiejętności i odpowiedzialności korzystania z systemu ochrony zdrowia.

Podobał się artykuł? Podziel się!