Urodził się w 1933 r. w Londynie. W wieku 15 lat po niezdanych egzaminach opuścił szkołę i edukację dokończył w szkole wieczorowej. W 1956 r. rozpoczął studia w Queen Mary College na University of London. W 1964 r. zaczął pracować na wydziale fizyki na University of Nottingham, na uczelni, z którą związał całą swoją karierę naukową.

Zjawisko magnetycznego rezonansu jądrowego poznano w latach 50. XX wieku. Zachodzi ono w próbce zawierającej jądra o różnym od zera momencie magnetycznym i umieszczonej w silnym stałym polu magnetycznym. Początkowo było ono wykorzystywane w fizyce doświadczalnej, do medycyny trafiło w latach 80. Jako metodę obrazowania Peter Mansfield wprowadził ją wraz z Paulem C. Lauterburem, zmarłym w 2007 r. chemikiem amerykańskim. W 2003 r. obaj otrzymali za to Nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny.

Mansfield po obronie doktoratu w 1964 r. prowadził badania nad rezonansem magnetycznym w USA, na University of Illinois. Szybko jednak wrócił do Wielkiej Brytanii, gdzie badania te kontynuował. W 1978 r., kiedy powstał prototyp medycznego rezonansu magnetycznego, był pierwszym pacjentem, który poddał się eksperymentalnym badaniom, nie bacząc na ostrzeżenia, że to może być niebezpieczne.

Jak podaje BBC News, jeszcze w styczniu 2017 r. Sir Peter uczestniczył w uroczystości z okazji 25-lecia utworzenia Centrum Obrazowania (które nosi jego imię) na University of Nottingham. W 1993 r. królowa Elżbieta II nadała mu tytuł szlachecki. W 2000 r. Uniwersytet Jagielloński nadał mu tytuł doktora honoris causa.

Sir prof. David Greenaway z uniwersytetu w Nottingham powiedział, że Mansfield należy do nielicznych naukowców, którzy mogli powiedzieć o sobie, że zmienili świat na lepszy.

Podobał się artykuł? Podziel się!