– Wojtek, to człowiek sukcesu, dobry naukowiec i dobry człowiek. Już tak wiele osiągnął, więc czasami pytaliśmy go, co dalej, co jeszcze, tak wiele już masz za sobą...  – opowiada płk dr Piotr Dąbrowiecki, szef szpitalnego oddziału ratunkowego Centralnego Szpitala Klinicznego MON w Warszawie, blisko współpracujący z Wojciechem Lubińskim. – A on odpowiadał: spokojnie, mam jeszcze wiele planów!

Płk dr hab. n. med. Wojciech Lubiński był zastępcą komendanta CSK MON, rzecznikiem prasowym Wojskowego Instytutu Medycznego oraz lekarzem prezydenta Lecha Kaczyńskiego. Zwykle towarzyszył też prezydentowi w podróżach zagranicznych. Także w tej ostatniej, zakończonej tragiczną katastrofą pod Smoleńskiem.

Odszedł w wieku niespełna 41 lat. Miał żonę i dwoje dzieci: 6,5-letnią Marysię i 1,5-rocznego Jasia. Niedawno wybudował dom, do którego już nie zdążył się wprowadzić.

Wyznaczał nowe normy w spirometrii
– Wojtek specjalizował się w badaniach układu oddechowego, jako naukowca nurtowały go badania czynnościowe układu oddechowego. Jego pracę habilitacyjną, przedstawioną przed 6 tygodniami, uznano za przełomową w tej dziedzinie – zaznacza dr Piotr Dąbrowiecki.

Prof. Jerzy Kruszewski, szef Kliniki Chorób Infekcyjnych i Alergologii CSK MON, konsultant krajowy w dziedzinie alergologii, oraz jeden z recenzentów pracy habilitacyjnej Wojciech Lubińskiego wspomina, że była to praca interdyscyplinarna i wkraczała m.in. w świat fizyki, a dotyczyła mechanizmów oddychania.

– Rozprawa habilitacyjna była bardzo pracochłonna – podkreśla prof. Kruszewski. – Doktor Lubiński jeździł po Polsce i przy okazji różnych imprez masowych wykonywał chętnym badania spirometryczne. Na podstawie tych badań próbował wyznaczyć normy w populacji polskiej dotyczące spirometrii. Chodziło o stworzenie wzoru, ukazanie matematyczne takiej normy. I to udało się doktorowi! Wstępne wyniki jego pracy zostały przyjęte do publikacji przez renomowane czasopisma naukowe.

Habilitacja z Pierwszą Parą
– Wspaniały młody człowiek, bardzo ambitny, choć z absolutnym brakiem ducha źle pojętej rywalizacji... – zamyśla się prof. Jerzy Kruszewski.