Warszawski Instytut Żywności i Żywienia przeanalizował całotygodniowy jadłospis funkcjonujący w poznańskiej lecznicy, w której hospitalizowany był bohater filmu. Prof. Mirosław Jarosz, dyrektor Instytutu ocenił, że w menu występuje jedynie śladowa ilość warzyw, które stanowią podstawę zbilansowanego żywienia, brakuje też owoców i błonnika. Za to nie można narzekać na brak tłuszczu, białka zwierzęcego, a także węglowodanów, w tym cukru, np. w herbacie.

Szpital serwuje ponadto chorym duże ilości mlecznych produktów pełnotłustych, np. żółtego sera, charakteryzującego się wysoką koncentracją cholesterolu i nasyconych kwasów tłuszczowych, sera topionego, słodkich deserów mlecznych. Nagminnie podaje się masło roślinne, które zawiera sporą ilość izomerów trans nienasyconych kwasów tłuszczowych (zbyt duże spożycie takich produktów zwiększa ryzyko progresji chorób układu sercowo-naczyniowego).

Menu w szpitalu jest zatem ciężkostrawne i kaloryczne. Tymczasem przykłady płynące z całego kraju pokazują, że znacznie więcej placówek karmi w ten sposób swoich pacjentów: osobie z chorą wątrobą oferuje się np. masło, knedle z mięsem, gulasz wieprzowy, łopatkę w tłustym sosie i makaron z sosem bolońskim.

Ale są też szpitale, gdzie na jedzenie nie można narzekać. Świadczy o tym zdjęcie obiadu z innej poznańskiej lecznicy - Szpitala Klinicznego im. Heliodora Święcickiego Uniwersytetu Medycznego im. K. Marcinkowskiego - na którym uwieczniono udko kurczaka, górę kolorowej sałatki, ziemniaki i kubek kompotu.

Podobał się artykuł? Podziel się!