- Prywatyzacja polskich uzdrowisk jest konieczna ze względu na podniesienie ich konkurencyjności na rynku - poinformowała Joanna Szmid, podsekretarz stanu w Ministerstwie Zdrowia

W skład Przedsiębiorstwa Uzdrowiskowego Ustroń S.A., które ma być prywatyzowane wchodzą cztery sanatoria: Równica, Kos, Narcyz oraz Rosomak, posiadające łącznie 1325 miejsc. Leczy się w nich głównie choroby reumatyczne i narządu ruchu, choroby serca i naczyń krwionośnych, choroby neurologiczne i układu oddechowego, cukrzycę oraz otyłość.

Przedsiębiorstwo posiada własne laboratorium, gabinety diagnostyczne, rehabilitacyjne oraz baseny. Centralnym obiektem dzielnicy sanatoryjnej Ustronia - Zawodzia, jest Uzdrowiskowy Zakład Przyrodoleczniczy. Oferuje on zabiegi z zakresu kinezyterapii i fizjoterapii oraz hydroterapii, na którą składają się kąpiele w basenach solankowych i borowinie. Każdego dnia zakład wykonuje około 5600 zabiegów.

Pozycja przedsiębiorstwa uzdrowiskowego w Ustroniu na polskim rynku jest ugruntowana. W ubiegłym roku, w listopadzie, przyznano mu prestiżowe wyróżnienie - „Perły Medycyny 2008”. W kategorii zakładów leczniczych, rehabilitacji i opieki długoterminowej PU Ustroń zdobyło pierwszą nagrodę.

Słowo „prywatyzacja”, choć wiąże się z dokapitalizowaniem przedsiębiorstwa i jego rozwojem, budzi jednak u wielu niepokój. Obawiają się jej zwłaszcza pracownicy przedsiębiorstwa, ze względu na ewentualną restrukturyzację zakładów i możliwe ewentualne związane z tym zwolnienia. Gdyby w wyniku prywatyzacji doszło także do likwidacji części usług świadczonych przez przedsiębiorstwo i nie zawarcia przez inwestora kontraktu z NFZ, mogłaby zaistnieć sytuacja, że pacjenci mogliby zostać pozbawieni bezpłatnego dostępu do świadczeń medycznych. To byłby najgorszy z możliwych scenariuszy, prawdziwa katastrofa. Takiej myśli nie dopuszcza do siebie burmistrz Ustronia Ireneusz Szarzec.

Prezes P U "Ustroń", Grzegorz Dziewior, nie znalazł czasu na krótki komentarz dla portalu rynekzdrowia.pl na temat planowanej prywatyzacji przedsiębiorstwa. Zaproponował nam, ze względu na „wagę” tematu spotkanie i dłuższą rozmowę w późniejszym terminie.

Podobał się artykuł? Podziel się!