Grupa Robocza a Rzecz Innowacji w Ochronie Zdrowia na konferencji w siedzibie Polskiej Akademii Nauk przedstawiła raport pt. „Zwiększanie dostępu do innowacji w ochronie zdrowia w Polsce".

Wynika z niego, że główne przeszkody w dostępie do innowacyjnych metod leczenia to: brak nowych regulacji prawnych, niedostatek narzędzi (np. rejestrów chorób), niewystarczający dostęp do nowoczesnego sprzętu, niewykorzystywanie potencjału opieki ambulatoryjnej oraz domowej, zaledwie 1-procentowy wzrost liczby badań klinicznych w porównaniu z rokiem 2009 i systemowe hamulce w udostępnianiu innowacyjnych leków.

– Innowacyjne leki stanowią tylko 15 proc. polskiego rynku aptecznego, co plasuje Polskę na jednym z ostatnich miejsc w Unii – mówił prof. Andrzej Rychard z Instytutu Filozofii i Socjologii PAN.

Dostęp do nowoczesnej diagnostyki, leczenia i opieki ogranicza niski poziom finansowania. Całkowite (publiczne i prywatne) wydatki na opiekę zdrowotną stanowią w Polsce tylko 7 proc. PKB, a wydatki publiczne – 4,87 proc. PKB  (przeciętnie w krajach OECD są o 2 punkty procentowe wyższe).

Według danych OECD w Polsce dostępność badań diagnostycznych z użyciem rezonansu magnetycznego oraz tomografii komputerowej należy do najniższych wśród krajów UE.

Sprawne funkcjonowanie sektora zdrowotnego zależy też m.in. od wykorzystania nowoczesnych technologii, takich jak e-health czy chirurgia małoinwazyjna. Rozwój warunków do leczenia na odległość, czy krótszy czas rekonwalescencji po operacjach oznaczałby skrócenie czasu hospitalizacji.

Jednocześnie eksperci zwrócili uwagę na pozytywne zmiany. Jak mówił prof. Waldemar Karnafel z Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, przykładem udanych działań może być program obejmujący ciężarne kobiety chore na cukrzycę. Dzięki niemu w ciągu 15 lat praktycznie wyeliminowano związane z cukrzycą zagrożenia dotyczące matki i dziecka, i co roku rodzi się 2000 zdrowych dzieci.

Duży postęp nastąpił także w kardiologii i onkologii.

Podobał się artykuł? Podziel się!