Rozporządzenie w sprawie wykazu leków refundowanych miało wejść w życie w czwartek (16 grudnia). Tak się nie stanie. Najwcześniejszy możliwy termin to albo 31 grudnia bieżącego roku albo 1 stycznia 2011 roku.

O tym, że nowe listy – na których miały się też znaleźć m.in. nowoczesne leki przeciwpsychotyczne II generacji – wejdą z życie z opóźnieniem, poinformował Marek Twardowski w liście do prezesa Naczelnej Rady Aptekarskiej. Tłumaczy w nim, że to efekt m.in. wydłużającego się przebiegu procesu legislacyjnego.

Analogi insulin długodziałających wpisane zostały do wykazu leków refundowanych, ale mogą być z niej usunięte. Ministerstwo Zdrowia swoją decyzję w tej kwestii warunkuje stanowiskiem EMA. Jeśli w stosunku do którejś z insulin byłoby ono negatywne, najprawdopodobniej zostanie ona usunięta z listy.

– Dzisiaj Europejska Agencja Leków kończy swoje obrady i spodziewamy się najpóźniej jutro jakiegoś komunikatu w tej sprawie. Jeśli nie będzie zastrzeżeń w stosunku do insulin, pozostaną one na liście leków refundowanych – stwierdza w rozmowie z portalem rynekzdrowia.pl Piotr Olechno, rzecznik prasowy resortu zdrowia.

Łącznie zmiany na listach (uwzględniając analogii) miały kosztować NFZ 450 mln zł. Jednak, jak zapewniał resort, nie miało się to odbić na jego budżecie. Dodatkowe pieniądze miały bowiem pochodzić z obniżek cen leków wynegocjowanych z firmami farmaceutycznymi. Praktyka pokazuje jednak, że każda zmiana na listach leków powoduje zwiększenie wydatków NFZ.

Wiceminister Marek Twardowski wcześniej zapowiadał, że w sprawie insulin analogowych wszystko jest jeszcze możliwe: będą na liście leków refundowanych, nie będzie ich na liście, a jeśli ich nie będzie, to określonej grupie pacjentów zaproponowany zostanie program terapeutyczny.

To zapobiegłoby nadmiernemu stosowaniu droższych insulin. Resort zdrowia argumentuje, że udostępnienie analogów powinno dotyczyć tylko tych osób, w przypadku których leczenie przynosi dodatkowe korzyści, niedostępne dla konwencjonalnych insulin, czyli m.in. mniejsze ryzyko hipoglikemii, zwłaszcza nocnej oraz zapewnienie bardziej stabilnego przebiegu glikemii, przy stwierdzeniu wcześniejszej chwiejności

Podobał się artykuł? Podziel się!