Dzieci, które w wieku 5 miesięcy spędzały więcej czasu twarzą w twarz z rodzicem podczas zabawy, w wieku 11 miesięcy wykazywały większą kontrolę uwagi - to wynik nowego badania przeprowadzonego w pracowni badań rozwoju poznawczego dzieci Babylab. Czynnik warunkujący rozwój uwagi u niemowląt to: wzajemna uwaga (twarzą w twarz) z rodzicem, a także czas trwania kontaktu wzrokowego rodzica i malucha.

Naukowcy sprawdzali, w jaki sposób to, co dzieje się w trakcie zabawy rodzic-niemowlę wpływa na rozwój kontroli uwagi u dziecka.

- Nasze badanie wskazuje, że „bycie z dzieckiem” i podzielanie doświadczeń we wspólnej zabawie w pierwszych miesiącach życia znacząco wpływa na rozwój zdolności skupiania uwagi. To, co rodzic i niemowlę robią w trakcie zabawy ze sobą każdego dnia, ma znaczenie dla ćwiczeń umiejętności uwagowych, które dziecko będzie wykorzystywać przez całe życie. Lepsze przenoszenie uwagi przedkłada się bowiem sprawniejsze wykonywanie zadań i planowanie działań - wyjaśnia kierownik Babylab, dr hab. Przemysław Tomalski.

Wynik badania pokazał, że interakcje społeczne są kluczowym czynnikiem dla rozwoju emocjonalnego oraz poznawczego u dzieci, a obecność kontaktu wzrokowego sprzyja uczeniu się. - Rozwijamy się w kontekście relacji, w kontekście społecznym, a te relacje są podstawą rozwoju psychiki. Bez obecności drugiego człowieka niemowlę psychicznie przestaje istnieć - zaznacza w rozmowie z PAP jedna z autorek badania dr Alicja Niedźwiecka z Wydziału Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego.

- Rozwój uwagi jest fragmentem rozwoju intelektualnego inteligencji małego dziecka i znacznie lepiej przebiega, gdy dziecko czuje bezpieczeństwo. Spojrzenie przez rodzica z bliska na twarz dziecka daje mu poczucie szczęścia. Taki wytworzony kontekst emocjonalny bardzo sprzyja sprawności umysłowej - powiedział PAP prof. Zbigniew Nęcki, psycholog społeczny z Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Naukowcy z laboratorium Babylab na Wydziale Psychologii UW poddali badaniom 55 par matka-niemowlę dwukrotnie: gdy dziecko miało 5 i 11 miesięcy. Badanie odbywało się za pomocą tzw. eye-trackera - narzędzia, na którym dzieci wykonywały zadania monitorujące rozwój kontroli uwagi poprzez prezentowane na nim bodźce. Urządzenie rejestrowało ruchy oczu dziecka i w ten sposób mierzyło szybkość przenoszenia jego uwagi. Niemowlę, patrząc na pojawiające się punkty na ekranie eye-trackera, miało za zadanie przenosić swoją uwagę na zmieniające się obiekty.